Patrzenie do pewnego stopnia jest sztuką, której trzeba się nauczyć.
Tego właśnie uczucia doznali uczniowie kl 8a obserwując rzutowaną tarczę Słońca na ekran ustawiony przed okularem teleskopu zwierciadlany systemu Cassegraina.
Czy widoczne plamy to rzeczywiście plamy słoneczne?
Czy wynikają one z zabrudzeń ekranu a może to wady zwierciadła w teleskopie ?
A te pojaśnienia na tle pomarańczowej barwy Słońca to też dowód procesów zachodzących na Słońcu ?
Na te wątpliwości i pytania otrzymaliśmy wyczerpujące odpowiedzi od prowadzącego zajęcia pana Dariusza W. Nelle.
Pan Dariusz jest pomysłodawcą i twórcą Szkolnego Koła Astronomicznego, Dąbrowskiego Koła Miłośników Astronomii i Astronautyki im.St.R. Brzostkiewicza oraz Obserwatorium działającego od 2003r.
Z dużą pasją wyjaśnił elementarne pojęcia z optyki, szczegóły budowy różnych teleskopów i ich przeznaczenie. Uprzedził o zagrożeniach – uwaga ! – obserwacje Słońca są niebezpieczne ! Słońce to gigantyczna kula rozżarzonego gazu i dostarcza ogromne ilości energii z tego powodu nigdy nie wolno patrzeć na Słońce przez teleskop i inne przyrządy optyczne ! Niezastosowanie się do tej uwagi stwarza możliwość trwałego uszkodzenia wzroku bądź jego utraty!
Są dwa bezpieczne sposoby patrzenia na Słońce.
- Pierwszy to obserwacja obrazu rzutowanego na ekran – co zostało nam zaprezentowane: mamy zdjęcia ! a ilość plam słonecznych potwierdza aktywność magnetyczną naszej Plamy słoneczne to zjawisko znane od czasów Galileusza, XVIIw – pierwszego uważnego ich obserwatora. Są to ciemniejsze, o niższej temperaturze, obszary na tle jasnej tarczy Słońca. Badanie plam słonecznych polega na ich zliczaniu.
- Drugi bezpieczny sposób wymaga użycia filtru mocowanego z przodu, na obiektywie teleskopu– tę część kierujemy na Słońce. Wówczas filtr pochłania większą część światła zanim zostanie ono zogniskowane przez zwierciadło lub soczewkę Dzięki temu części optyczne nie nagrzewają się a obraz Słońca można oglądać przez okular. To także zaprezentowano uczniom ! W teleskopie słonecznym, tarcza Słońca ma barwę mocno pomarańczową, wyjątkowo atrakcyjną. Na jej tle można było dostrzec jaśniejsze obszary – pochodnie i na brzegu tarczy protuberancję.
Pan Dariusz przekonał nas jak wiele niezwykłych wrażeń dostarczają obserwacje nieba i jak wzbogacają nasze rozumienie Wszechświata.
Jesteśmy pod wrażeniem zaangażowania i wiedzy. Jesteśmy wdzięczni za praktyczne rady skierowane do nas, początkujących miłośników obserwacji astronomicznych.
Dziękujemy serdecznie.